ROZDZIAŁ 29

Rozdział 29: "Nowe sympatie"
*muzyka*

Lena's POV

Chłopak postawił mnie na równe nogi. Trzymał mnie w talii, a ja nie mogłam oderwać wzroku od jego oczu. Niespodziewanie usłyszałam odgłosy grzmotów, a po chwili zaczęło padać. Zimny deszcz oblał nasze ubrania, jednak nie zważaliśmy na to. Po chwili wróciłam na ziemię i otrząsnęłam się. Brunet również odsunął się i niezręcznie podrapał w kark. 

- Dzięki, z-za pomoc - plątał mi się język. Czułam się jakbym rozmawiała z nim pierwszy raz.

- W porządku - ukazał rząd białych zębów w postaci uśmiechu. Przygryzłam lekko wargę. 

- Ja już będę lecieć, nie chcę być mokra - pożegnałam się z Adamem i pobiegłam w stronę swojego domu.

Zuza's POV

Szłam przez ulice kierując się do domu. Trzymam kciuki za Lenkę, chodź i tak wiem, że uciekła. Wyjęłam telefon by wykręcić numer do przyjaciółki i dowiedzieć się jak było. Nagle uderzyłam o czyjeś ciało i upadłam na twardy i mokry beton od deszczu upuszczając mój iPhone. Podniosłam się i usiadłam masując udo. 

- Patrz jak chodzisz - warknęła osoba, na którą wpadłam. Już miałam jej coś wygarnąć, jednak spostrzegłam, że tą osobą jest Łukasz.

- Łukasz? - zapytałam chłopaka, która także siedziała na chodniku. Brunet podniósł głowę do góry.

- Zuza! Przepraszam, że tak na Ciebie naskoczyłem - wstał i podał mi rękę. Chwyciłam ją, a chłopak pociągnął mnie do góry, przez co stałam z nim twarzą w twarz, a dzieliły nas jedynie milimetry. Utkwiłam przez chwilę w jego ochach, ale zaraz ocknęłam się. Złapałam na mój poobijany telefon. Zauważyłam, że ma stłuczoną szybkę. 

- O cholera... - chłopak zmarszczył brwi - Naprawa będzie mnie kosztować fortunę! - jęknęłam.

- Kupię ci nowy - oznajmił chłopak, a ja popatrzyłam na niego jak na idiotę. 

- Chyba żartujesz, zdajesz sobie sprawę ile kosztują te telefony? - zapytałam, a on wyciągnął z kieszeni czarnego iPhone'a. 

- Tak. Sam go mam - zaśmiał się - Właściwie to przeze mnie jest stłuczony. Umówmy się tak. Zapłacę za połowę naprawy, okej? - zaproponował brązowooki. 

- A co jeśli się nie zgodzę? - skrzyżowałam ręce na klatce piersiowej i uśmiechnęłam się lekko. Chłopak podszedł do mnie bliżej, a ja otworzyłam lekko usta. Na moich policzkach zagościły rumieńce, ponieważ Łukasz stał bardzo blisko mnie.

- Będę zmuszony zaprosić Cię na randkę - szepnął. Przeszły mnie miłe dreszcze, a serce zaczęło walić jak oszalałe. 

- Eee... Ehe... - potrząsnęłam głową na tak, a chłopak zachichotał i przejechał kciukiem po dolnej wardze. 

- To świetnie - mruknął. Zatonęłam w jego czekoladowych oczach. 

- Łukasz! Jak miło Cię widzieć! - usłyszałam głos Adama. Po chwili stanął obok chłopaka. Niezbyt zręczna sytuacja. 

*muzyka#2

Łukasz's POV

Adam jest moim najlepszym przyjacielem. No ale do cholery. W takim momencie, kiedy umawiam się z Zuzką? 

- Stary... Przerwałeś nam - zwróciłem się do kumpla. Zrozumiał o co chodzi.

- Ouuu... No to ja spadam - pomachał do Zuzy, a mnie poklepał w ramię. Przewróciłem oczami. 

- To na czym my to...

- Randka. Yyy, tak, jasne - uśmiechnęła się szeroko,

- Adam coś mówił, że macie bal w szkole. Mogą przyjść osoby z poza szkoły? - zapytałem rudowłosej. 

- Tak, jestem tak jakby organizatorką, więc ja ustalam zasady - zaśmiała się - Możesz przyjść.

- Ale chyba nie sam. Więc chcę Cię zaprosić - podszedłem bliżej dziewczyny - Zostaniesz moją parą na balu? - zapytałem, a ta tylko pokiwała głową na tak. Przygryzłem wargę uśmiechając się.

Lena's POV

Weszłam do domu. Zdjęłam mokre buty i położyłam je na kaloryfer. Weszłam do kuchni i podeszłam do lodówki. Zauważyłam karteczkę przyklejoną do niej. Oderwałam ją i zaczęłam czytać.

- "Kochanie, jesteśmy z tatą u cioci Agaty. Obiad masz w lodówce. Kocham Cię, Mama xx" - westchnęłam i wyrzuciłam karteczkę do kosza. Zawsze coś. Nigdy nie mają czasu dla mnie. Poszłam do salonu i usiadłam na kanapę. Spojrzałam na zdjęcie na kominku, które przedstawiało mnie, mamę, tatę oraz mojego psa, Sparkie'go. Niestety, nie ma go już z nami. Zakręciła mi się łezka w oku, ponieważ naprawdę kochałam tego psa. Był okres w moim życiu, kiedy nie mogłam, a może nie potrafiłam znaleźć sobie przyjaciół. Zawsze gdy wracałam ze szkoły byłam zdołowana. Wtedy on poprawiał mi humor. Chciałabym mieć takiego pieska, który po mimo, że nie mówi, to i tak zrozumie co czujesz i wysłucha, bez wtrącania się w słowo. Z moich przemyśleń wyrwał mnie dźwięk dzwoniącego telefonu stacjonarnego. Stał na stoliku więc pochyliłam się i sięgnęłam po niego przy tym go odbierając.

- Halo? - standardowe pytanie przy odbieraniu telefonu. 

- Lena! Nie uwierzysz! Umówiłam się z Łukaszem! - usłyszałam Zuzę w telefonie. Opadła mi szczęka.

Rozdział 29!

Co to się dzieje?!

Łukasz i Zuza umówieni? 

O co biega?! :D 

Dowiedzieliście się, że Lena miała psa.

Może kiedyś coś lub ktoś spełni jej marzenie o nowym psie?

Który moment najbardziej wam się spodobał?

Czytasz? Komentujesz!

Bo to daje mi jeszcze więcej weny!

Zapraszam na aska, bo tam zawsze jestem dostępna, więc śmiało, zadawajcie pytania!

ENJOY! ^^

Życzę miłego, sobotniego wieczoru, pozdrawiam cieplutko, Wiktoria! <3 ♥